Ingecheckt in het hotel. Een nieuwe bef betekent dat mijn zaak lastig is. Ik heb mijn (heel oude) gelukstrui aan waarmee ik ieder tentamen rechtsgeleerdheid glansrijk haalde. Het dragen ervan brengt me geluk. Althans, dat denk ik.
Het zijn zittingen waarvan ik er maar drie of vier per jaar heb. Meestal gaat het om veel geld of juridisch ingewikkelde (zakelijke) zaken. De afgelopen dagen ben ik tot ‘s avonds laat bezig geweest met het bestuderen van het lijvige dossier, het lezen van jurisprudentie en het schrijven van een pleitnota. Het is het mooiste werk dat er is.
Morgen krijg ik een stevige overhoring van het gerechtshof. Ze testen mijn juridische kennis en ik kruis de degens met de andere advocaat die ook heel goed werk heeft geleverd. Bij lezing van de stukken groeit mijn zelfvertrouwen omdat het uitstekende betogen zijn. De rechtbank gaf mijn cliënt grotendeels gelijk en het hof zal dit oordeel volgen is mijn verwachting.
Aan de vooravond van zo’n zitting word ik dan weer zenuwachtig en eet ik meer chocolade dan goed voor me is. Ik zie uit naar morgenmiddag wanneer ik de rechtszaal uit loop en de andere advocaat gedag zeg. We zullen glimlachen naar elkaar ondanks de strijd die we binnen hebben gevoerd. We weten van elkaar hoe goed de ander is en mijn glimlach staat voor het respect dat ik voor haar voel.
Met een pittige advocaat aan de overzijde is het nooit een gelopen race. Een goede tegenstander scherpt immers je geest en maakt je een betere advocaat dan je ooit dacht te kunnen zijn.
